Ώρα: 01:30 π.μ.
"Μέχρι τώρα πίστευα πως οι άνθρωποι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Ίσως έτσι να 'ναι. Δεν υπάρχει κανένας που να μην κλαίει, κανείς που να μην πονάει, κανένας που να μην φοβάται. Όλοι μας το ίδιο είμαστε. Ο πόνος, η χαρά, η θλίψη... συναισθήματα που ζούμε κάθε μέρα όλοι μας. Που όμως ο καθένας τα κρατάει για τον εαυτό του. Είναι τόσο εγωιστής που δεν δέχεται να τα μοιραστεί με τους άλλους.
Αν κάποιος νιώθει θλίψη, θα κρατήσει μέσα του όλη τη θλίψη και θα την κρύψει από τους άλλους. Θα φορέσει το ψεύτικο χαμόγελο, θα κρύψει τα αληθινά δάκρυα και θα βγει στον δρόμο. Ίσως από φόβο, ίσως από ντροπή για το τί θα πουν οι άλλοι.
Αν πάλι κάποιος νιώθει χαρά, θα την κρατήσει όλη για τον εαυτό του δίχως να την μοιραστεί με κανέναν, από φόβο μήπως οι άλλοι τον ζηλέψουν ή τον φθονήσουν. Τα συναισθήματα δεν έχουν αξία αν δεν τα μοιράζεσαι.
Η χαρά, η λύπη, ο πόνος είναι πλασμένα όλα για τους ανθρώπους. Ό,τι κι αν έχεις πλούτο ή χρυσάφι, ευτυχία δεν θα βρεις αν δεν μάθεις να μοιράζεσαι με τους άλλους. Η αληθινή χαρά δεν βρίσκεται στην απόλαυση αλλά στην ανταλλαγή, στο μοίρασμα. Μοίρασμα συναισθημάτων και μοίρασμα αγαθών. Μια ζωή χωρίς αγαπημένους φίλους ή συγγενείς είναι μια ζωή μίζερη, όσα χρήματα κι αν έχεις.
Γι' αυτό νίκησε τον εγωισμό και τον φόβο και άφησε την Καρδιά σου ανοιχτή για όλους!"
Το συγκεκριμένο κείμενο το έγραψα Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2000. Αυτήν την ημερομηνία γράφω επάνω στο χαρτί. Το βρήκα μέσα στον φάκελο όπου ήταν και το κείμενό μου Ανελέητο Σύστημα. Σ' εκείνον τον φάκελο –σε ένα συρτάρι– είχα τοποθετήσει από παλιά τις νεανικές μου σκέψεις και τα εφηβικά ποιήματα. Όλα τα νεανικά γραπτά μου βρίσκονται εκεί! Έκανα κάποιες βελτιώσεις στο κείμενο πριν από την ανάρτησή του. Πρόσθεσα κάποιες λέξεις. Επίσης, προσέθεσα και τον τίτλο "Μοίρασμα", ο οποίος δεν υπήρχε. Μοιράζομαι τώρα το κείμενό μου, τόσα χρόνια μετά, καθώς δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να το εκδώσω.
Αν κάποιος νιώθει θλίψη, θα κρατήσει μέσα του όλη τη θλίψη και θα την κρύψει από τους άλλους. Θα φορέσει το ψεύτικο χαμόγελο, θα κρύψει τα αληθινά δάκρυα και θα βγει στον δρόμο. Ίσως από φόβο, ίσως από ντροπή για το τί θα πουν οι άλλοι.
Αν πάλι κάποιος νιώθει χαρά, θα την κρατήσει όλη για τον εαυτό του δίχως να την μοιραστεί με κανέναν, από φόβο μήπως οι άλλοι τον ζηλέψουν ή τον φθονήσουν. Τα συναισθήματα δεν έχουν αξία αν δεν τα μοιράζεσαι.
Η χαρά, η λύπη, ο πόνος είναι πλασμένα όλα για τους ανθρώπους. Ό,τι κι αν έχεις πλούτο ή χρυσάφι, ευτυχία δεν θα βρεις αν δεν μάθεις να μοιράζεσαι με τους άλλους. Η αληθινή χαρά δεν βρίσκεται στην απόλαυση αλλά στην ανταλλαγή, στο μοίρασμα. Μοίρασμα συναισθημάτων και μοίρασμα αγαθών. Μια ζωή χωρίς αγαπημένους φίλους ή συγγενείς είναι μια ζωή μίζερη, όσα χρήματα κι αν έχεις.
Γι' αυτό νίκησε τον εγωισμό και τον φόβο και άφησε την Καρδιά σου ανοιχτή για όλους!"
Το συγκεκριμένο κείμενο το έγραψα Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2000. Αυτήν την ημερομηνία γράφω επάνω στο χαρτί. Το βρήκα μέσα στον φάκελο όπου ήταν και το κείμενό μου Ανελέητο Σύστημα. Σ' εκείνον τον φάκελο –σε ένα συρτάρι– είχα τοποθετήσει από παλιά τις νεανικές μου σκέψεις και τα εφηβικά ποιήματα. Όλα τα νεανικά γραπτά μου βρίσκονται εκεί! Έκανα κάποιες βελτιώσεις στο κείμενο πριν από την ανάρτησή του. Πρόσθεσα κάποιες λέξεις. Επίσης, προσέθεσα και τον τίτλο "Μοίρασμα", ο οποίος δεν υπήρχε. Μοιράζομαι τώρα το κείμενό μου, τόσα χρόνια μετά, καθώς δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να το εκδώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε !