Ανάρτηση Για Μεγάλους
Θα ήθελα να μοιραστώ αυτό το τραγούδι σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και ποίηση Νίκου Γκάτσου. Το θέμα, όμως, για το οποίο γράφω δεν αφορά το τραγούδι, αλλά τους στίχους του, οι οποίοι μου θύμισαν μία στιγμή που έζησα σ' ένα χωριό (μια αμήχανη για εμένα στιγμή) μέσα στον μοσχοβολιστό Δεκαπενταύγουστο, στην γιορτή της Παναγιάς μας, με τον επιτάφιο στο προαύλιο της αρχαιότερης εκκλησίας του χωριού μας, της Παναγίτσας. Στην υπέροχη αυτή ατμόσφαιρα, την ώρα της λειτουργίας –που μοσχομύριζε μύρο, λουλούδια και αγάπη– δυστυχώς, κάποιοι πούλαγαν λαχνούς για να κληρώσουν ένα αρνάκι ζωντανό με στόχο –όπως άκουσα να λένε– να μαζέψει η εκκλησία τού χωριού λεφτά.
Κι εδώ θα μου πείτε τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το τραγούδι με το αρνί μας; Το τραγούδι μιλά για ένα κορίτσι, την μικρή Ραλλού. Τι σχέση θα μπορούσε να έχει με ένα αρνί; Εεε, δεν ξέρω πώς να το πω, αλλά εκείνη την στιγμή, μόλις ανακοίνωσαν στην αυλής τής εκκλησίας, ότι πουλούν λαχνούς (1 ευρώ τον λαχνό) για να κληρώσουν ένα πλάσμα ζωντανό, αμέσως μού ήρθε στο μυαλό το συγκεκριμένο τραγούδι!
Δεν γνωρίζω εάν αυτή η κλήρωση ήταν καθ' όλα νόμιμη, καθώς υπάρχουν τα δικαιώματα των ζώων, όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι ηθικό να κληρώνουμε πλάσματα ζωντανά. Γιατί δεν κληρώθηκε ένα σακί με πατάτες, μία τσάντα ντομάτες ή λάδι ή μέλι ή γλυκά του κουταλιού ή οτιδήποτε άλλο εκτός από ζωή; Το ζώο δεν είναι πράγμα ή προϊόν για να το βάλεις σε λοταρία... Είναι ζωή! Αν και για κάποιους το αρνί μπορεί να είναι προϊόν, αλλά ακόμη και για όσους τρώνε κρέας... ε, δεν πας να κληρώσεις ένα ζωντανό αρνάκι.
Την ίδια την ζωή, τη σεβόμαστε. Δεν την παίζουμε στα ζάρια. Δεν την υποτιμούμε με αυτόν τον τρόπο. Κάθε πλάσμα στον πλανήτη αξίζει τον Σεβασμό μας, άσχετα με το αν είναι άνθρωπος (κι ανήκει στο είδος Homo Sapiens που είμαστε εμείς) ή αν είναι προβατάκι κι ανήκει στο συγκεκριμένο είδος προβάτου που δεν γνωρίζω ποιο είναι. Πάντως, σε όποιο είδος κι αν ανήκει «Η μικρή μας, η Ραλλού» είναι η ίδια η ζωή και αξίζει σεβασμό κι αγάπη! Δεν είναι δυνατόν να βάζουμε σε κλήρωση ένα πλάσμα αθώο, το οποίο δεν έφταιξε σε τίποτα παρά μόνο το ότι γεννήθηκε. Ας μην ξαναγίνουν στο χωριό τέτοιου είδους κληρώσεις. Υπάρχουν πολλά καλά προϊόντα που μπορούν να κληρωθούν και είναι νόστιμα, υγιεινά και δεν είναι ζωντανά.
Δεν γνωρίζω αν την κλήρωση οργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος ή η εκκλησία τού χωριού. Άκουσα πως το αρνάκι χάρισε ο ίδιος ο βοσκός του, με στόχο να μαζέψει η εκκλησία λεφτά. Δεν το γνωρίζω με σιγουριά. Και δεν έχει σημασία. Δεν έχω στόχο να κατηγορήσω κανέναν, παρά μόνο να ευαισθητοποιήσω. Αυτό το περιστατικό με την λοταρία μού προκάλεσε απέραντη στενοχώρια και θλίψη...
Είναι όλα τόσο ρευστά στη ζωή μας. Οι εποχές έρχονται και παρέρχονται. Το τραγούδι-παραμύθι τής Ραλλούς αναφέρεται σε ένα κορίτσι. Υπήρξαν εποχές και στην χώρα μας, όπου η ζωή μιας γυναίκας ή η ζωή ενός κοριτσιού δεν είχε καμία αξία. Μπορούσες να την παίξεις στα ζάρια. Αυτό ήθελε να πει ο ποιητής Νίκος Γκάτσος όταν έγραφε τους συγκεκριμένους στίχους. Έπαιξαν ζάρια για να κερδίσουν ένα μικρό κορίτσι! Τώρα, εδώ, ισχύει το ίδιο και για το αρνάκι μας... η ζωή του δεν έχει καμία αξία, υπάρχει στον κόσμο μονάχα για να το τρώμε, να το εκμεταλλευόμαστε και να το παίζουμε στην λοταρία μήπως πιάσουμε λεφτά.
«Μα, ο Θεός έστειλε τα ζώα στον κόσμο, μονάχα για να τα τρώμε», πόσες φορές, ως παιδί, δεν άκουσα τη συγκεκριμένη φράση από τις γιαγιάδες του χωριού μας;
Όμως, αλλάζουν οι εποχές. Σε κάποιες χώρες, σήμερα, τα αρνάκια τα έχουν οι άνθρωποι στο σπίτι τους, ως κατοικίδια. Όπως εμείς, έχουμε τα σκυλάκια ή τα καναρίνια. Μα, θα 'ρθουν πάλι εποχές και στην χώρα μας, θα γυρίσουν οι καιροί, ίσως σε λίγα χρόνια από σήμερα, όπου το να σκοτώνεις ένα αρνί για να το φας ή ακόμη και να το βάλεις σε κλήρωση, θα θεωρείται ποινικό αδίκημα. Γι’ αυτό, ας είμαστε προσεκτικοί και με τις ζωές των άλλων έμψυχων όντων, εκτός του ανθρώπινου είδους. Το να φερόμαστε με ανθρωπιά και καλοσύνη σε κάθε πλάσμα ζωντανό, είναι η ηθικότερη πράξη σε οποιαδήποτε εποχή κι αν βρισκόμαστε.
Γι’ αυτό, λοιπόν, και το τραγούδι «Η Μικρή Ραλλού» θα ήθελα να το αφιερώσω στο αρνάκι μας που κληρώθηκε εκείνη την όμορφη νύχτα! Στην γιορτή τής Παναγιάς, Δεκαπέντε Αυγούστου του 2024, στην όμορφη εκκλησία τής Παναγίτσας του χωριού μας. Αν και το πιθανότερο είναι να μην ζει πια η Ραλλού, γιατί από τότε ίσως να έχουν γίνει πολλές ακόμη κληρώσεις στο χωριό ή απλά μπορεί το αρνάκι μας να θάφτηκε ζωντανό, λόγω των άδικων και παράλογων νόμων που επέβαλε η Κυβέρνηση στους κτηνοτρόφους, να θάβονται όλα τα ζώα ζωντανά (ό,τι πιο απάνθρωπο!) στα οποία βρέθηκε ένα κρούσμα του ιού της πανώλης ή της ευλογιάς ή της όποιας ασθένειας...
Κι εμείς κολλήσαμε κορωνοϊό. Γιατί δεν μάς σκότωσε κι εμάς η Κυβέρνηση και όλη την οικογένειά μας που ήρθαμε σε επαφή, όταν μολυνθήκαμε από τον ιό; Δηλαδή το να σκοτώνεις άνθρωπο είναι έγκλημα, ενώ το να σκοτώνεις χιλιάδες αρνάκια δεν είναι; Ποιος το είπε αυτό; Άσε που το να σκοτώσεις όλα τα ζώα κάποιου κτηνοτρόφου, ο οποίος βιοπορίζεται από αυτό, επειδή βρήκες ένα κρούσμα στο κοπάδι του είναι διπλά εγκληματικό. Δολοφονείς εκατοντάδες ζωές προβάτων, καταστρέφεις και την ζωή του βοσκού, αφήνοντάς τον δίχως το κοπάδι του, αλλά και χωρίς δουλειά για να τραφεί ο ίδιος και η οικογένειά του. Τι να πω! Με στενοχωρούν αυτές οι καταστάσεις. Τις αποφασίζουν άνθρωποι που δεν έχουν ψυχή, ούτε καρδιά. Άνθρωποι κενοί, άνθρωποι τής εξουσίας που βλέπουν μονάχα νούμερα και κουκίδες αντί για ζωές.
Ας το ονομάσω Ραλλού, λοιπόν, κι εγώ– το προβατάκι μας και ας τού αφιερώσω το ομώνυμο τραγούδι. Ονειρεύομαι να έρθει μια μέρα σε τούτη την Γη, όπου οι άνθρωποι θα αισθάνονται στην καρδιά τους τον σεβασμό που αξίζουν όλα τα ζωντανά τού πλανήτη μας, τα οποία αναπνέουν το ίδιο οξυγόνο με εμάς!
Το υπέροχο τραγούδι θα το βρείτε Πατώντας Εδώ!
Η Μικρή Ραλλού
Σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
επαίξανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού
σ’ ανατολή σε δύση σε κόσμο και ντουνιά
ρωτάν ποιος θα κερδίσει την ομορφονιά.
Μικρό το καλοκαίρι μεγάλος ο καιρός
κανείς όμως δεν ξέρει ποιος θα 'ναι ο τυχερός
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
επαίξανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού.
Σαράντα παλληκάρια με λιονταριού καρδιά
ερίξανε στα ζάρια μια τρελή βραδιά
ζηλεύει το φεγγάρι και στέλνει απ’ τα βουνά
τον μαύρο καβαλάρη που μας κυβερνά.
Κι ο χάροντας σαν φίδι τραβάει την κοπελιά
σ’ αγύριστο ταξίδι σ’ ανήλιαγη σπηλιά
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
εχάσανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού.
Με εκτίμηση
κι αγάπη,
Στέλλα Γιανναδάκη
Copyright: Στέλλα Γιανναδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε !