Καρβουνοσυζήτηση

Ανάρτηση Για Μεγάλους

Δεν υπάρχουν άνθρωποι που είναι κάρβουνα ή άνθρωποι που είναι διαμάντια. Όμως, υπάρχουν πράξεις σαν κάρβουνα & πράξεις σαν διαμάντια!

Κάπου άκουσα να λένε πως οι κατάδικοι είναι σαν το κάρβουνο. Όταν ρώτησα γιατί, μου απάντησαν ότι το κάρβουνο όταν είναι αναμμένο σε καίει κι αν είναι σβηστό απλά σού λερώνει τα χέρια. Το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι κρατούμενοι.

 
Δηλαδή, ρώτησα ξανά, οι κατάδικοι σε καίνε ή σε λερώνουν; Δηλαδή, θέλετε να μου πείτε ότι λερώνουν οι άνθρωποι; Στενοχωρήθηκα, απογοητεύτηκα, μην σας πω ότι θύμωσα κιόλας... κι έτσι, έχω να καταθέσω τις παρακάτω σκέψεις:

Το κάρβουνο όταν είναι αναμμένο, φυσικά και θα σε κάψει. Όμως, όλοι οι άνθρωποι μπορούν να σε κάψουν (ή και να σε ζεστάνουν). Μπορεί να σε κάψει η γυναίκα σου, ο φίλος σου ή ο αδελφός σου. Δεν ισχύει μόνο για τους κατάδικους αυτό, αλλά για όλους τους ανθρώπους. Και το κάρβουνο όταν είναι σβηστό σε λερώνει;  Ναι, λερώνει τα χέρια... όμως, το κάρβουνο ζωγραφίζει κιόλας. Δεν λερώνει μονάχα. Εξαρτάται πώς το χρησιμοποιείς!

Δεν λερώνουν οι άνθρωποι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την Κόλαση και τον Παράδεισο μέσα τους. Όλες οι προσωπικότητες έχουν όμορφα κι άσχημα χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος που να είναι άψογος σε όλα. Όλοι έχουμε τα στραβά μας και τα καλά μας, τις ευαισθησίες μας και τις κακίες μας. Οι κατάδικοι απλά βρέθηκαν σε μια στιγμή αδυναμίας κι έκαναν λάθη, τα οποία πληρώνουν ακριβά. Είναι σαν όλους εμάς!

Μα, αν εμείς επιλέξουμε να δούμε μόνο τα αρνητικά στοιχεία των ανθρώπων ε, τότε  Ναι, φυσικά και θα λερωθούμε! Θα μας βρει μόνο το αρνητικό τους στοιχείο. Αφού, μόνο αυτό υπάρχει για εμάς. Βλέπουμε μονάχα αυτό, γιατί οι αρνητικοί και οι κακοπροαίρετοι είμαστε εμείς...

Μπορούμε, όμως, να επιλέξουμε να δούμε και τα καλά στοιχεία των ανθρώπων: Την Καλοσύνη τους, την Ευαισθησία, την Αλληλεγγύη, την Αγάπη, τη Συμπόνια, την Τέχνη, την Ομορφιά, την Ευφυΐα, την Δημιουργικότητα, την Εφευρετικότητα, την Φαντασία που έχουν οι άνθρωποι αυτοί. Αν δούμε τα καλά στοιχεία που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι, τότε μονάχα θα μπορέσουμε να ζωγραφίσουμε!

Μα, για φανταστείτε να βρούμε τον τρόπο να τα καλλιεργήσουμε στους κρατούμενους όλα αυτά! Μόνο τότε θα ανθίσουν όλα τα καλά στοιχεία μέσα τους και δεν θα μείνει καθόλου χώρος για τα άσχημα. Κανονικά η δουλειά του Σωφρονιστικού Συστήματος, θα έπρεπε να είναι αυτή. Να καλλιεργεί στους ανθρώπους τα θετικά τους στοιχεία, τα χαρίσματά τους, ώστε να τους δημιουργεί  Αυτοεκτίμηση κι  Αυτοπεποίθηση. Να πιστεύουν τόσο πολύ στον εαυτό τους και στα ταλέντα τους, που να είναι συνεχώς απασχολημένοι με θετικά πράγματα, δίχως να βουλιάζουν μέσα στην οδύνη και στην βία.

Η Αυτοεκτίμηση είναι η βάση της Ευτυχίας. Κι εμείς θέλουμε ευτυχισμένους ανθρώπους, γεμάτους με θετικά συναισθήματα που να μπορούν να αναγνωρίζουν την οργή που αισθάνονται μέσα τους και να την χρησιμοποιούν δημιουργικά! Η οργή είναι ανεξάντλητη πηγή δημιουργίας, μόνο εάν χρησιμοποιηθεί σωστά. Διαφορετικά η οργή μετατρέπεται σε βία... Η βία φέρνει βία. Η βία που δίνουμε ανακυκλώνεται και τελικά γυρίζει και πάλι πίσω σ' εμάς!

Πώς μπορούμε να σωφρονίσουμε κάποιον με τιμωρία; Πώς μπορούμε να σωφρονίσουμε κάποιον, δίχως αγάπη; Πώς μπορούμε να σωφρονίσουμε κάποιον, αν τον βλέπουμε σαν ένα "κάρβουνο";  Κι αυτό ακόμη, δεν είναι μια μορφή βίας;

Είναι σαν να του λέμε: «Φίλε, είσαι κάρβουνο. Έχεις τελειώσει, είσαι καμένο χαρτί... Δεν περιμένω τίποτα καλό από εσένα!», δεν μπορεί να βελτιωθεί αυτός ο άνθρωπος, αφού του έχουμε κόψει τα φτερά. Πώς θα εμπιστευτεί και ο ίδιος τον εαυτό του, αν δεν του δείξουμε πρώτα εμείς εμπιστοσύνη; Αν δεν τον δεχτούμε στην κοινωνία μας και συνεχώς, τον βάζουμε στο περιθώριο;

Αυτό δεν είναι σωφρονισμός! Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να απογοητεύει έναν άνθρωπο από τα όνειρά του. Οι άνθρωποι δεν είναι κάρβουνα. Είναι άνθρωποι που έκαναν λάθος πράξεις. Τις πράξεις τους καταδικάζουμε και όχι τους ανθρώπους.

Όταν μπορέσουμε να δούμε την ομορφιά στους ανθρώπους και να την καλλιεργήσουμε μέσα τους, τότε μόνο υπάρχουν ελπίδες για Αληθινό Σωφρονισμό και ουσιαστική αλλαγή τής κοινωνίας. Η βία ποτέ δεν νικήθηκε με βία. Η βία μπορεί να νικηθεί, μόνο με την Αγάπη, την Δημιουργία και την Εμπιστοσύνη!

Έτσι, την επόμενη φορά που θα συναντήσεις στον δρόμο σου "ένα κάρβουνο" ας διαλέξεις εσύ, εάν θέλεις να λερώσεις τα χέρια σου ή να ζωγραφίσεις. Αυτό, είναι το μόνο που βρίσκεται στο δικό σου χέρι.

Το πώς βλέπουμε τους ανθρώπους και τον κόσμο είναι επιλογή μας. Γιατί, τα πάντα στους ανθρώπους έχουν δύο όψεις. Κι εμείς είμαστε αυτοί που επιλέγουμε ποια όψη θέλουμε να κοιτάξουμε!

      Με εκτίμηση
          κι αγάπη,
  Στέλλα Γιανναδάκη

Copyright: Στέλλα Γιανναδάκη